Ik ben wel eens in Oostenrijk op wintersport geweest, en bij die gelegenheid heb ik minder sneeuw naar beneden zien komen dan in de afgelopen twee dagen in Jeruzalem, in het zogenaamde Midden Oosten, waar ik met een koffer vol dromen, maar zonder wintersportoutfit ben aangekomen. En in Oostenrijk weet men wat te doen in geval van sneeuw, terwijl hier de eeuwige shabbat is afgekondigd. Geen bussen, niemand op straat, alle winkels dicht, ook de uni. Het begon met grote opwinding over voorspelde sneeuwbuien- iedereen besprak omvang, duur en gevolgen. Op de uni werden papieren uitgedeeld: wat te doen in geval van sneeuw (vooraf hamsteren, verwarming op hoogste stand, kraan laten lopen en thuisblijven). Met enige ironie zag ik het aan- over wat hier voor winter doorgaat, gaan de wildste verhalen. En op dat moment was het rond de tien graden- wel onaangenaam guur, door de regenbuien en enorme wind- maar sneeuw, nee dat zag ik niet gebeuren. Wel dus. Woensdagmorgen werd ik wakker in een witte wereld. Geen Ulpan, dus een vrije dag lag voor me. Mooi zo, kon ik er op uit, dingen kopen voor mijn kamer (die ik helemaal voor mezelf heb!), naar Ecole Biblique, ergens koffie drinken… Niets daarvan, nog voor ik de Scopus Berg goed en wel was afgedaald, stond het water in mijn schoenen en begon het bovendien te stortregenen. Geen lol aan. De enige andere levende zielen buiten waren mannen in een soort berepakken, om welke ik hen benijdde. De sneeuw was een soppige laag van 15 cm waar ik in wegzakte, verraderlijke snelstromende beekjes liepen er tussendoor.
Gisteravond had ik een afspraak met twee Nederlanders in de Oude Stad (leuk!). Glibberend baanden we ons na een goede maaltijd een weg door de smalle straatjes naar de Klaagmuur. Prachtig, heel knus en idyllisch zag alles er uit- maar hoe onhandig! Vandaag lag er verse sneeuw, maar inmiddels schijnt de zon, en de lucht is strakblauw. Nog mooier is het, maar ik heb geen droge schoenen meer. Loop nu als soort zwarte piet op mijn voetbalschoenen met daarin plasticzakken door de stad.
Gisteravond had ik een afspraak met twee Nederlanders in de Oude Stad (leuk!). Glibberend baanden we ons na een goede maaltijd een weg door de smalle straatjes naar de Klaagmuur. Prachtig, heel knus en idyllisch zag alles er uit- maar hoe onhandig! Vandaag lag er verse sneeuw, maar inmiddels schijnt de zon, en de lucht is strakblauw. Nog mooier is het, maar ik heb geen droge schoenen meer. Loop nu als soort zwarte piet op mijn voetbalschoenen met daarin plasticzakken door de stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten