Het werd toch al eens tijd om hier iets te schrijven over onderzoek. Want daarvoor was ik toch in de eerste plaats hierheen gekomen, nietwaar? Sommige lezers begonnen zich af te vragen waarom het toch zo stil bleef rond die Jeremia. Te saai om over te schrijven? Of zou ik soms teveel opgaan in andere dingen?
In allebei zit wel iets. Onderzoek heeft zo z'n vermoeiende kanten. Ik bijvoorbeeld word wel eens wat mismoedig van de details waaronder de gretige jonge onderzoeker bedolven wordt wanneer zij zich stort in een nieuwe wereld, zoals Qumran. Voorlopig ben ik geloof ik nog niet in staat daar al te lezenswaardige berichten over te schrijven. Andere dingen hier lenen zich daar veel beter toe.
Evenwel, de afgelopen twee weken was ik lekker bezig. In alle details werden wat grote lijnen zichtbaar, ik bezocht Qumran en was oprecht gefascineerd (ondanks dat ik Jeremia-grot 4 niet heb gezien- had niet gerekend op zo'n steile klim) en bedacht me in het algemeen dat ik biebs leuk vind, en schrijven, en lesgeven. Dus dat ik het echt jammer zou vinden als het onderzoek geen doorgang kan vinden na dit jaar. En dat ik me daar een beetje bezorgd over maak. Leidt deze arbeid ergens toe? En wat zal ik 'ns doen met mijn leven hierna? Kan ik niet beter de kansel op? Dergelijke gedachten doen de jonge onderzoeker geen goed.
Dit opdat jullie je een voorstelling kunnen maken van mijn vreugde toen ik vanmorgen mijn mailbox opende en een bericht aantrof van de VU. Een bericht dat ik niet zonder nervositeit opende. Anderhalve week geleden had ik een sollicitatiegesprek voor een PhD-plek via Skype, en ik wist niet of wat ik kwijt wilde die schimmige figuren in 13A42 (schimmig vanwege de camera) echt had bereikt. En wat voor indruk had ik gemaakt, via dat cameraatje op mijn computer, waar ik zwetend achter zat, met gefronst voorhoofd en gespitste oren om de vragen te verstaan. Maar het nieuws was goed: ze zien het wel zitten met mij en met Jeremia. Dus heb een baan. Kan dit onderzoek tot een goed einde brengen.
Ben erg blij!
4 opmerkingen:
Lieve Janneke,
Hoera, van harte gefeliciteerd met je aio-aanstelling! Bij de oratie van Hans de Wit werd dit goede nieuws al verteld. Mijn hart sprong op van vreugde toen ik het hoorde!
Lieve groeten,
Bertie
Dag Janneke!
Ik wilde hetzelfde zeggen als Bertie. Aan het einde van de oratie van Hans sprak de decaan nog enkele warme woorden en daaronder de mededeling dat je AIO wordt! Gefeliciteerd! Geweldig! Jammer dat je er zelf niet bij was.
Liefs,
Hilde
Lieve Janneke,
Hier ging de vlag spreekwoordelijk uit toen je belde! Wat een geweldig nieuws. We zijn trots op je!
Liefs, Thomas & Ina
(en Micha en Nathan natuurlijk, die regelmatig ingeprent krijgen dat ze zo'n slimme, lieve, geweldige tante hebben in Israël!)
Wow, dat is gaaf nieuws, van harte gefeliciteerd!! Mooi dat je via skype vanuit Jeruzalem gepraat hebt met 13A42, die beroemde kamer op de VU, best hilarisch. Erg leuk om je blogs te lezen trouwens:-)Alle goeds! Liefs uit Amsterdam, Lydia
Een reactie posten