Het loopt tegen Pesach en Pasen. Deze week was ik te gast in bij een joods gezin, geheel opgeslokt door de Pesach schoonmaak: tijdens Pesach mag je niets waar gist in zit in je bezit hebben, en alles wat met gist in aanraking is geweest, moet gereinigd. 'Van Egyptische slavernij naar rabbijnse voorschriften- wat zijn we ermee opgeschoten', verzuchtte de gastvrouw. Het is geen sinecure om een modern huishouden met magnetrons en afwasmachines en wat dies meer zij gistvrij te maken. Op internet zijn lange handleidingen te vinden om het huis ook van het laatste spoor chametz te ontdoen. Sommigen boeken een hotel om aan de schoonmaakstress te ontkomen, anderen hebben zelfs speciale Pesachtelefoons- want wat als er een broodkruimel tussen de toetsen is geraakt? Er zijn prachtige oplossingen voor netelige situaties: wie juist een jaarvoorraad cornflakes had ingekocht, en zich er onprettig bij voelt die zomaar bij het oud vuil te zetten, kan de chametz verkopen aan een niet-jood, of zelfs de locatie waar die zich bevindt (bijvoorbeeld de trapkast) tijdelijk verhuren. Het leidt ook tot culinaire inventiviteit: huisgenoot Ben bakt ongelooflijke Pesachbrownies, de supermarkt staat vol kokosvariaties.
Pasen kan ik twee keer vieren: één keer R.K./protestant, en een week later nog eens met de orthodoxe kerk.
En er is een nieuwe regering. Van een joodse vredesorganisatie (Jewish Voice for Peace) kreeg ik een mail met een alternatief antwoord op de Sedermaaltijdvraag 'waarom is deze avond anders dan andere avonden?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten